Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Αυτό το καλοκαίρι...!!!

Γειά σας τι μου κάνετε;;Εγώ εδώ στον αγώνα των εξαιτάσεων λίγο άγχος αλλά κατά τα άλλα καλά!
Έχω να γράψω αρκετές μέρες...Ο κύριος λόγος που δεν έχω γράψει είναι ότι δεν έχω χρόνο...
Τώρα που κοντοζυγώνει το καλοκαιράκι με έχουν πιάσει οι ανυσηχίες μου περί σώματος και τέτοια πρέπει να είμαστε ωραιές ειδικά εμείς οι κοπέλες με τα μπικίνι μας στις παραλίες κάτω από τον ήλιο,πρέπει να έχουμε αψεγάδιαστα κορμιά!Και ο εφιάλτης κάθε γυναίκας και κάθε κοριτσίου (της πλειοψηφίας τουλάχιστον) είναι οι δίαιτες και εγώ λοιπόν μπήκα σε αυτό το τριπάκι να θέλω να κάνω δίαιτα.Δεν μπορώ να πω πως έχω ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά νομίζω πως μια διαιτόυλα δεν θα μου έκανε και κακό!
Ας ξεγλυστρίσω όμως από τις δίαιτες γιατί αγχώνομαι...Φέτος το καλοκαίρι πιστεύω και ευελπιστώ να είναι ένα από τα πιο ωραία καταρχήν θα πάω στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Bristol στο πανεπηστήμιο με τους φίλους μου για 10 μέρες!!!Είμαι σίγουρη πως θα περάσω τέλεια θέλω να είμαι αισιόδοξη!!!
Μόλις με το καλό τελειώσουν οι εξαιτάσεις θα πάω στο camping ναι καλά είδατε πάω σε camping έχουμε από πέρσυ τροχόσπιτο και το καλύτερο είναι ότι έχουμε βρει πολύ καλές παρέες μα πάρα πολύ καλές παρέες!!!Ξέρετε το βράδυ πηγαίνουμε παραλία με τα υπόλοιπα παιδιά ανάβουμε φωτιά γελάμε περνάμε πολύ τέλεια αν και τα αγαπημένα μου βράδυα είναι στην πισίνα εκεί δεν υπάρχει κανένας άλλος εκτός από εμάς να φωτίζεται η πισίνα δύο με τρεις λάμπες για να φωτίζεται γενικά ο χώρος και φυσικά εμείς!!!
Ένα βράδυ θυμάμαι είχαμε περάσει τόσο τέλεια είχαμε γελάσει φοβερά πολύ τι να σας πρωτοπώ...
Όμως οι διακοπές μας δεν περιορίζονται στο camping πηγαίνουμε κάθε χρόνο στην πολυαγαπημένη μου Κέρκυρα το πιο ωραίο νησί του Ιονίου μην πω όλης της Ελλάδας χαχα υπερβολική γίνομαι γιατί είναι ο τόπος καταγωγής μου βέβαια βέρα Κερκυραία είμαι από το μαντούκι!
Φυσικά,έχουμε σπίτι εκεί σε μια παραθαλάσια περιοχή βόρεια της Κέρκυρας Σιδάρι λέγεται εκεί υπάρχει ένας δρόμος στο κέντρο του Σιδαριού που υπάρχουν club,bar πολλά τουριστικά μαγαζάκια και μια τεράστια παραλία με άμμο ζεστά νερά που από τουρίστες γίνεται χαμός!Δεν υπάρχει καλοκαίρι που δεν θα βγούμε το βράδυ με φίλους μας αφήστε που φέτος θα είναι ακόμα πιο τέλεια γιατί θα έρθουν τα παιδιά από το camping τρία αγόρια(είναι και κούκλοι) και μία κοπέλα και έχω βλέψεις για αυτό το καλοκαίρι ;)!!
Κάπου αλλού δεν νομίζω να πάμε αλλά εμένα αυτά μου φτάνουν και μου περισεύουν!!!
Καλό καλοκαίρι σε όλους!!!!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!


Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Μια βραδιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ..!

Όλα άρχισαν στις 8 Μαίου 2010 ήταν Σάββατο είχα ένα πάρτυ,ήταν στο σπίτι ενός παιδιού φυσικά ήταν καλεσμένος και αυτός που θα σας μιλήσω σε αυτή την ανάρτηση,ήταν γύρω στις 10 το βράδυ εκείνος μόλις είχε φτάσει ήταν πραγματικά πολύ ωραίος από κάθε άλλη φορά.Φορούσε ένα τζιν γκρι κάπως ξεβαμμένο που του ταίριαζε εξαιρετικά με μια άσπρη μπλούζα με μαύρα σχέδια πάνω και ένα υπέροχο,αξιοθαύμαστο πουκάμισο μαύρο ήταν γενικότερα στην τρίχα εκείνη την βραδιά.
Όταν μπήκε μέσα εγώ κρατήθηκα από την κολλητή μου και αυτός πλησίασε προς το μέρος μου με έπιασε από την μέση και με ρώτησε το γνωστό "Τι κάνεις;" αλλά εγώ είχα κοκαλώσει τόσο πολύ που δεν κατάφερα ούτε να του απαντήσω,(τολμώ να σας ομολογήσω πως έτρεφα μια συμπάθεια προς το πρόσωπό του αλλά δεν ήταν απλή συμπάθεια ήταν κάτι παραπάνω).
Η βραδιά κυλούσε ήρεμα ξέρεται με αυτά που κάνουν στα πάρτυ χορός,χορός και πάλι χορός(πολύ προτότυπο!)...Εγώ πήγα και κάθησα σε μια πολυθρόνα δηλαδή όχι ακριβώς πολυθρόνα αλλά ούτε και καναπές δεν σας κατατόπισα είμαι σίγουρη βασικά θα την χαρακτήριζα ημίδιπλη πολυθρόνα...Όπως κάθόμου εγώ μόνη και για να πω την αλήθεια έψαχνα να τον δω μέσα στο πλήθος να μίλαει ίσως,με τους φίλους του αλλά δεν μπόρουσα να τον εντοπίσω και ξαφνικά !!τσουπ!! με αιφνιδιάζει καθώς κάθησε δίπλα μου!!Εγώ αμήχανα του χαμογέλασα και αυτός χωρίς να χάσει χρόνο γλύστρησε δίπλα μου και πέρασε το χέρι του γύρω από το λαιμό μου,εγώ αυθόρμητα έπιασα το χέρι του που ήταν τόσο ζεστό και απαλό(λατρεύω τα χέρια του)καθώς αυτός μου μιλούσε για διάφορα ασήμαντα πράγματα και εγώ τον άκουγα με προσοχή παρόλο που δεν με απασχολούσαν τα θέματα.
Μετά από κανένα μισάωρο με ρώτησε ευγενικά αν θέλω να πάμε μια βόλτα έξω εγώ χωρίς να το σκεφτώ του απάντησα με αρκετή προθυμία ναι αλλά από μέσα μου έλεγα(ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ!!!!!!!ΘΕΛΩ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ !!!!),πήραμε τη ζακέτα μου κατεβήκαμε τα σκαλιά βγήκαμε έξω και πήγαμε βόλτα,μέχρι τον δρόμο που δεν υπήρχε όχι άνθρωπος αλλά ούτε κουνούπι(το σπίτι αυτού του παιδιού που έκανε το πάρτυ ήταν σε ένα λόφο όπου γείτονες δεν υπήρχαν παραμόνο αρκούδες και λύκοι!!).
Αφού προχωρήσαμε αρκετά γυρίσαμε ξανά πίσω ενώ αυτός δεν είχε ξεκολλήσει το χέρι του από την μέση μου και εγώ φυσικά το χέρι μου από το δικό του που με κρατούσε,μέτα από λίγο πήρε το χέρι του από την μέση και έμπλεξε τα δάχτυλά του με τα δικά μου εγώ δεν είχα αρνηθεί για τίποτα ούτε με λόγια αλλά ούτε με πράξεις...ΔΕΝ μπορούσα να αρνηθώ στο οτιδήποτε διότι -είχα μεθύσει με το άρωμά- του κρεμόμουν από τα χείλη του σε κάθε τι που ξεστόμιζε είτε ήταν σημαντικό είτε ασήμαντο,χωρίς να το καταλάβω φτάσαμε στην πίσω αυλή του κήπου όπου υπήρχε μια κούνια δήλαδη μια μικρή σανίδα στηριζόμενη απο δύο άσπρα χοντρά σκοινιά δεν φαινόνταν και πολύ γερή...Αυτός κάθησε στην κούνια και με τράβηξε να καθήσω στην αγκαλιά του εγώ σε κλάσματα δευτερολέπτων κάθησα στην αγκαλιά του και του είπα με μια αίσθηση του χιουμορ όσο μπορούσα να κάνω χιουμορ εκίνη την στιγμή "ελπίζω να μην πέσουμε" και αυτός χαμογελαστός μου απάντησε "μην ανυσηχείς δεν πέφτουμε αλλά και σε περίπτωση που πέσουμε θα πέσεις στα μαλακά" και μου έκλεισε το μάτι.Το στόμα μου είχε στεγνώσει για τα καλά ήθελα επειγόντως νερό αλλά δεν πήγα φυσικά να πιω δεν ήθελα να φύγω γιατί πίστευα πως ήταν σαν ένα όνειρο θα ξυπνούσα και μέτα όταν γύριζα δεν θα ήταν πια εκεί θα είχε εξαφανιστεί!
Τότε ακούσαμε μια φωνή να φώναζει το όνομά του και μόλις την άκουσα ήμουν σίγουρη ποιος ήταν,ο κολλητός του ήρθε την πιο ακατάλληλη στιγμή και αναγκάστικα να σηκωθώ,προχωρίσαμε προς αυτόν και τότε άρχισε να ρωτάει κάποια ανούσια πράγματα άσχετα που χαλούσαν εκείνη την τέλεια στιγμή,ευτυχώς δεν πέρασαν πέντε λεπτά και είχε ήδη φύγει...
Ακριβώς πίσω μου,ήταν κάτι σκαλάκια που δεν τα είχα προσέξει καν αυτός κάθησε και έκανε μια χειρονομία με τα χέρια του δείχνοντάς μου να καθήσω στα πόδια του εγώ φυσικά κάθησα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.(Πρέπει να αναφέρω πως εγώ καλώς ή κακώς δεν είχα φιλιθεί ποτέ με αγόρι οπότε ήταν η πρώτη φορά και όπως καταλαβαίνετε είχα απίστευτο άγχος και αγωνία).
Με ρώτησε αν κρύωνα και εγώ του απάντησα ναι έκανε λίγο κρύο αλλά το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε ήταν το κρύο τώρα θα αναρωτιέσται γιατί τότε του απάντησα ναι είχα ρίγος από το άγχος,που περνούσε από την σπονδυλική μου στήλη ανά τακτά διαστήματα αλλά ντρεπόμουν να του πω πως είχα άγχος.Αμέσως μετά πλησίασε το κεφάλι του προς το δικό μου και απαλά ακούμπησε τα χείλη του πάνω στα δικά μου,άρχισε να ανοιγοκλείνει το στόμα του πάνω στο δικό μου εγώ είχα πάθει ένα μικρούλι ΣΟΚ δεν κούναγα τα χείλη μου για λίγα δευτερόλεπτα μετά άρχισα και εγώ.Αυτός ήταν λιγάκι υπερκινητικός δηλάδη ξέρετε κουνούσε τα χέρια με αγκάλιαζε αλλά μέχρι εκεί ήταν κύριος!Τότε εγώ είπα από μέσα μου "ΑΝΤΕΕΕ ΚΑΝΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΠΕΘΑΜΕΝΗ" και άρχισα να τον αγκαλιάζω σε κάποια στιγμή σταμάτησα να τον φιλάω γιατί είχα ξεχάσει πως συγχρόνως έπρεπε να ανασαίνω,ακούμπησα το κεφάλι μου στο δικό του είχα αποσυντονιστεί δεν ήμουν η χαλαρή Felis ήμουν η ψαρωμένη Felis.!Χωρίς να περάσει πολύ ώρα και χωρίς να το πάρω είδηση φιλιόμασταν ξανά!(Ευτυχώς είχα μασίσει τσίχλα και δεν είχα φάει απολύτως τίποτα όχι ότι μου είχε περάσει κάι τέτοιο από το μυαλό απλά δεν είχα όρεξη).
Όπως φιλιόμασταν για ακόμη μια φορά ένας άλλος ενοχλητικός φίλος του τον έψαχνε πάλι και εγώ σταμάτησα αμέσως αυτός δεν τον είχε ακούσει πως τον φώναζε και του είπα "σε ψάχνει κάποιος"(μα τι στο καλό όλοι εκείνη την στιγμή ήθελαν να του πουν κάτι που ήταν τόσο σημαντικό και δεν μπορούσε να περιμένει;;) και αυτός είπε ήρεμα "όχι τώρα" δεν είχε απαντήσει σε εμένα αλλά ούτε στον φίλο του ήταν κάτι αυθόρμητο που μετά από πολύωρη εξέταση αυτής της φράσης με τις φίλες μου αυτό σήμαινε πως του άρεσε και έτσι όπως πέρναγε εκείνη την στιγμή αλλά και ο τρόπος που τον φίλησα!!
Σηκωθήκαμε κρατώντας μου το χέρι και δεν το άφησε ούτε για μια στιγμή πήγαμε στον φίλο του και άρχισαν κάτι να λένε που δεν άκουγα γιατί ήμουν στο κόσμο μου μαζί του!
Υ.Γ.Θα ήθελα πολύ να έβλεπα τον σχολιασμό σας για αυτό το θέμα αν θέλετε κάτι να ρωτήσετε ή να σχολιάσετε θα το διάβαζα ευχαρίστως!

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Dolce vita..!



Γλυκιά ζωή,ίσως θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε σαν ένα γλυκό του κουταλιού βύσσινο κάπως πικρόγλυκη γεύση,έτσι λοιπόν θα χαρακτήριζα τη ζωή με τις γλυκιές αλλά και τις πικρές αναμνήσεις που σίγουρα δεν δειλώνουν απουσία σε οποιαδήποτε ζωή.!
Το πως ο καθένας μπορεί να χαρακτηρίσει μια ζωη γλυκιά είναι σχετικό...
Ας πούμε,για έναν αστέρα του Hollywood σε μία γλυκιά ζωή σίγουρα παίρνουν μέρος τα χρήματα,η δημοσιότητα,η αναγνωρισημότητα.Πολύ πιθανό,αυτό να μην ισχύει μόνο για έναν διάσημο αλλά και για έναν απλό καθημερινό άνθρωπο όπως είμαι εγώ και πολλοί από εσάς.
Αλλά πιστέψτε με πως τα χρήματα και ο πλούτος δεν είναι το παν στη ζωή!Μια γλυκιά ζωή μπορεί να σχηματιστεί από την ΑΓΑΠΗ την ΦΙΛΙΑ και από ότι άλλο μπορείτε να χαρακτηρίσετε εσείς πώς είναι η γλυκιά ζωή,αυτό το αφήνω στην φαντασία σας!
Λοιπόν,η ζωή είναι σημαντική και σύντομη για αυτό ότι μπορείται να κάνετε σήμερα μην το αναβάλλεται για αύριο...
Αχ...DOΟΟΟLCE VITAΑΑΑΑ εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να έχετε όλοι σας και να περνάτε καλά σε ότι και αν κάνετε!

Volareee Cantare OoOoOoO.....!

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Μόδα

Για τη μόδα θα μπορούσα να γράψω μια τεράστια ανάρτηση...Αυτό που θα κάνω είναι να επισημάνω κάποια από τους καλύτερους μοδίστρους που υπάρχουν -όχι στην Ελλάδα φυσικά- διότι πιστεύω πως δεν υπάρχουν αξιόλογοι μοδίστροι,το μόνο που ενδιαφέρει τους Έλληνες μοδίστρους είναι τα "φώτα" της δημοσιότητας!
ΖΑΝ ΠΟΛ ΓΚΟΤΙΕ
Καταρχάς,θέλω να επισημάνω πως η μόδα δεν είναι τέχνη είναι τεχνική κ ο μοδίστρος είναι μάστορας και όχι καλλιτέχνης.Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της μόδας είναι ο Ζαν Πολ Γκοτιέ ο οποίος γεννήθηκε στο Αρκέιγ,ένα από τα <<κόκκινα>> προάστια του Παρισιού,το 1952.Πράγματι είναι το <<τρομερό παιδί της μόδας>> αλλά όπως τον είχε ρωτήσει μια δμοσιογράφος αν αποδέχεται αυτό τον τίτλο είχε απαντήσει σαρκαστικά <<Τρομερό ίσως,παιδί μάλλον δύσκολα στην ηλικία μου>>.
Μερικοί,ίσως να αναρωτιέσται όπως και εγώ αν η υψηλή ραπτική θα καταφέρει να επιβιώσει από την κρίση η απάντηση του Ζαν Πολ Γκοτιέ ήταν <<Φυσικά.Η υψηλή ραπτική είναι ένα εργαστήρι ιδεών,ένας τρόπος διατήρησης της τεχνογνωσίας,αλλά ταυτόχρονα και τρόπος εφεύρεσης νέων τεχνών>>.Τι θα μπορούσε κάποιος να πει για αυτόν τον άνθρωπο έχει συνοδεύσει με τις ιδέες του ολόκληρη γεννιά...Ήταν ο πρώτος ο οποίος το 1985 σε ηλικία μόλις 33 ετών λάνσαρε την ανδρική φούστα!
ΠΙΕΡ ΚΑΡΝΤΕΝ
Γάλλος μόδιστρος ούτε 1 ούτε 2 αλλά 60 ολόκληρα χρόνια στην μόδα λέει πως όταν ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια η μόδα που σχεδίαζε ήταν κάτι παράξενο και ο κόσμος έλεγε πως κανείς δεν θα ήθελε να φοράει τα ρούχα του.!Χαχα είναι σουρεάλ,γιατί τώρα μια καθημερινή γυναίκα χρειάζεται μια ολόκληρη περιουσία (μην σας πω και δύο)για να φορέσει μια αφθεντική δημιουργία του Πιερ Καρντέν.
Ο στόχος του Πιερ ήταν να δώσει την ευκαιρία στις γυναίκες της δεκαετίας του '60 να εργαστούν,να οδηγήσουν μέσα στα φορέματά του,ο τρόπος του ήταν να σχεδιάσει κάτι από το μέλλον να βλέπει ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι ελεύθερη.
Τα φορέματά του το 1960,κομμένα τετράγωνα για να ελευθερώνουν το σώμα,αλλά με όλων των ειδών τα κυκλικά κοψίματα και δορυφορικά μανίκια τα οποία περιστρέφονταν σαν πλανήτες,γύρω από τους ώμους,αποτελούν σήμα κατατεθέν της διαστημικής εποχής.
Υπάρχουν κομμάτια-σύμβολα:τα μίνι φορέματα του 1968 στην <>,ένας πρώτος πειρασμός με τεχνολογικά υλικά,ένα κυκλικό βινύλ αδιάβροχο από το 1969,ένα καπέλο-φάκελος από τσόχα από το 1971.Ίσως το πιο έντονο στοιχείο είναι ότι όλα θα μπορούσαν να φορεθούν σήμερα χωρίς να μοιάζουν ετεροχρονισμένα.!
Αυτά ήταν δύο αφιερώματα από εμένα για τους αγαπημένους μου μοδίστρους-σχεδιαστές θα ήθελα να γράψω πολύ παραπάνω.!
Y.Γ.Εντυπωσιάστηκες Vipera;Είμαι σίγουρη πως πως τόσα πολλά δεν περίμενες να ξέρω..! :D

Άρχισαν τα δύσκολα...

Καλημέρα,καλημέρα μια καινούργια μέρα ξεκινάει σήμερα αλλά έχω την εντύπωση πως δεν θα είναι και τόσο καλή μέρα.Καταρχάς θα ήθελα να επισημάνω πως νιώθω σαν να είναι Φθινώπορο και όχι Άνοιξη δηλαδή σχεδόν Καλοκαίρι!!Μα τι κρύο είναι αυτό επιτέλους που βιώνουμε στα Γιάννενα...Τέλος πάντων,ας μπω στο θέμα μου.Σήμερα, κατά της 9 το πρωί με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου για να με ξυπνήσει και να ξυπνήσω και την αδερφή μου.Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "ποιός κάθεται να διαβάσει χημεία τώρα" έτσι σκέφτηκα να κοιμηθώ κανένα 5λεπτο ακόμα...Αλλά αντί να κοιμηθώ 5 λεπτά κοιμήθηκα 1 ολόκληρη ώρα!Δεν μπορώ να το πιστέψω ΕΓΩ που κάποτε ξύπναγα αμέσως είχα τόσο καλή αίσθηση του χρόνου τώρα δεν μπορώ να ξυπνήσω και ας με πήρε η μαμά τηλέφωνο;
Τώρα θα σκέφτεστε σιγά πως κάνω έτσι θα είχα κοιμηθεί αργά το βράδυ αλλά όχι κάνετε μεγάλο λάθος εχθές είχα κοιμηθεί αρκετά νωρίς...Χαχα μου αρέσει που έπρεπε να ξυπνήσω και την αδεφή μου!
Όσο σκέφτομαι πως αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς για να πάω να γράψω εξαιτάσεις και να γράψω ΧΗΜΕΙΑ που δεν είναι και το φόρτε μου θέλω να φωνάξω,να κλάψω κάπως να ξεσπάσω!!!Αλλά από την μία οπτική γωνία είναι και κάπως καλό να μην έχει καλό καιρό γιατί όπως μας είπε στην τάξη ένας καθηγητής "είναι βίαιο να κρατάμε τα παιδιά μέσα στην τάξη και να τα υποχρεώνουμε να παρακολουθήσουν το μάθημα ενώ έξω έχει τόσο καλό καιρό.Εμείς οι καθηγητές διαπράτουμε βία"μα τι καλός,επιτέλους σκέφτηκα ένας καθηγητής καταλαβαίνει το δράμα μας...Αυτά είχα να πω ελπίζω να μην σας κούρασα γιατί από το ένα θέμα πηδούσα στο άλλο.!Και πάλι να έχετε μια πανέμορφη μέρα σήμερα!!Ας ξυπνήσουμε λιγάκι με αυτό το υπέροχο τραγουδάκι...

Ένα τράγούδι θρύλος για τους NIRVANA!!!!!yeah!

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Trainspotting...

Διάλεξε ζωή,διάλεξε δουλειά,διάλεξε καριέρα,οικογένεια,μεγάλη τηλεόραση...Γιατί να τα κάνω όλα αυτά;Επιλέγω να μην διαλέξω τη ζωή.Επιλέγω κατι άλλο.Για ποιό λόγο;Δεν υπάρχει λόγος.Ποιός χρειάζεται λόγους όταν υπάρχει η ηρωίνη;
Έτσι ξεκινάει αυτή η ταινία με αυτά τα λόγια.Αλλά θα πω κάποια πράγματα για την υπόθεση της ταινίας.Είναι μια παρέα αποπροσανατολισμένων νέων στρέφεται στην ηρωίνη σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τη μίζερη καθημερινότητα της ζωής στο Εδιμβούργο.Όταν αργότερα θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες,θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να αντιπαρέλθουν τη μοναξιά και τον πόνο της ζωής.Θα σας πρότεινα να δείτε αυτήν την ταινία έχει πλάκα αλλά και ένα βαθύ ηθικό δίδαγμα περί ναρκωτικών!Αυτήν την ταινία μου την πρότεινε η κολλητή μου,ο βασικός ηθοποιός δηλαδή ο πρωταγωνιστής ειναι ο Ewan McGregor.Ααα να μην ξεχάσω να προσθέσω πως ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Danny Boyle όσοι δεν τον ξέρουν είναι αυτός που σκηνοθέτησε και το <>.Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα!
Υ.Γ.Συγγνώμη που σου έκλεψα την ταινία Vipera ξέρω πως σου αρέσει πολύ!!!Αλλά είναι πολύ καλή!!

Take me to the place where you go where nobody knows if it's night or day...




Αυτό το τραγούδι είναι φανταστικό αλλά απο τους OASIS είναι τι άλλο να περιμέναμε από αυτούς τους καταπληκτικούς μουσικούς;Ααα να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω αυτό το άτομο που μου έμαθε τι σημαίνει μουσική χωρίς αυτήν ακόμα θα άκουγα κάποια άθλια τραγούδια!!!χαχα

Αρχικά...

Αρχικά,θα ήθελα να αναφέρω πως είμαι όλιγον τι ζηλιάρα,διότι μόλις η αγαπημένη μου κολλήτη Ναταλία έφτιαξε blog θέλησα και εγώ.!Αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία,(το ότι είμαι ζηλιάρα) αν και αυτό θα το διαπιστώσεται αργότερα σε τούτο εδώ το blog...Ο κύριος λόγος της δημιουργίας του είναι πως μου αρέσει να μοιράζομαι τις απόψεις μου,τα ενδιαφέροντα μου,τις ανυσιχίες μου ακόμα και τα προβλήματα μου.Έχετε να ακούσετε και να δείτε πολλά από εμένα (μην το πάρετε ως απειλή!).Το σίγουρο είναι πως θα γελάσετε θα αναρωτηθήτε ίσως και να στεναχωρηθήται αλλά πιστέψτε με αυτό δεν θα το επιδιώξω!!!