Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Επανεμφάνιση....

Το ξέρω δεν είναι σωστό να ξεκινάς κάτι και να το παρατάς,ίσως είναι το χειρότερο πράγμα αν και λίγο σχετικό αυτό που λέω. Έστω και στους λιγοστούς μου αναγνώστες ή να πω πρώην καλύτερα? Θέλω να πω μια καλή δικαιολογία για το ότι έχω να γράψω από το 2010 αλλά δεν βρίσκω...Ντροπή!Τώρα η συνείδηση μου λέει <<σιγά ποιος νοιάστηκε για το ότι εσύ δεν γράφεις!>>,και απαντώ πολύ σωστά αλλά λίγα όνειρα δεν έκαναν κακό σε κανέναν. Επειδή κάποιος που ίσως το διαβάσει είναι πιθανό να καταλάβει πως ψάχνω για μέλι κάνει λάθος δεν θέλω κανείς να μου πει <<τι είναι αυτά που λες?? διαβάζουμε το blog σου και μπλα μπλα μπλα>>.Έχω κουραστεί σε τούτο τον κόσμο τις διπροσωπίες τα πισώπλατα χτυπήματα και όλες αυτές τις εγκάρδιες χειρονομίες και είμαι μόλις 16,για να είμαι ειλικρινής όμως δεν μπορώ να πω πως τα έχω βιώσει και πολύ. Σας έχει τύχει λοιπόν να ξεκινήσετε ένα βιβλίο και να σας αρέσει τόσο πολύ να συμφωνείτε σε όλα όσα γράφει να έχετε εθιστεί ίσως,αλλά το τέλος να είναι τόσο απογοητευτικό να μην σας αρέσει και να μην θέλετε να το θυμάστε!Με την ταπεινή μου γνώμη και εμπειρία σας λέω πως αυτό μου έχει συμβεί και στους ανθρώπους,ακόμα και με συγγενής μην πω κυρίως με αυτούς. Είμαι της άποψης πως τους συγγενής δεν τους διαλέγεις αλλά για κάποιο λόγο κάποιος (?)θεός?) σε βάζει εκεί να ζήσεις τα πάντα. Παρόλα αυτά κάποιος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τέλειος σωστά αν το πάρεις με την σωστή ερμηνεία αυτής της φράσης. Όταν λοιπόν είχα ακούσει αυτήν την φράση είχα πει σωστά δεν μπορούμε να είμαστε όλοι όμορφοι αλλά σιγά σιγά με λύπη συνειδητοποιώ πως δεν σημαίνει ακριβώς αυτό. Ένας άνθρωπος μπορεί να κρύβει τόση κακία μέσα του που κανείς μας δεν μπορεί να το πιστέψει,λοιπόν με αυτήν την φράση στα 16 μου χρόνια -νωρίς αργά εσείς θα το κρίνετε- καταλαβαίνω πως όταν λέμε <<κανείς δεν ειναι τέλειος>> εννοούμε πως δεν έχουν όλοι καλό χαρακτήρα όσο και να μας φαίνονται τόσο αγαθοί και σωστοί σε όλα. Έτσι φτάνω στο σημείο να πεπιστώ και να ανακοινώσω πως οι πραγματικά καλοί άνθρωποι στις εποχές μας είναι είδος υπό εξαφάνιση!Δεν ξέρω γιατί αλλά τον τελευταίο καιρό απογοητεύομαι συνεχώς από ανθρώπους και γκρεμίζεται όλος ο κόσμος μου και όλο αυτό που είχα φτιάξει για αυτούς. Όπως αυτό που μου έχει τύχει τώρα είναι πως λίγες μέρες πριν συνειδητοποίησα πως υπάρχει ένας άνθρωπος εκτός από το οικογενειακό μου περιβάλλον που αγαπώ πολύ και είναι φίλος τι άλλο θα μπορούσε να ήταν μια φίλη φανταστική την οποία την γνωρίζω 4 χρόνια και φοβάμαι μην την χάσω χαίρομαι με τις χαρές της σαν να συμβαίνουν σε εμένα και στεναχωριέμαι με τις λύπες της.Nιώθω πολύ κοντά μαζί της,έχω καταλάβει πλέον πως οι πραγματικοί φίλοι είναι ελάχιστοι!Αν και εμείς οι άνθρωποι όλο για κάτι έχουμε να παραπονεθούμε και με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι και όλο φλυαρούμε।Όπως διάβασα και σε ένα μπλογκ πρόσφατα η σιωπή στις μέρες μας είναι αρετή και είναι προσόν να μην ανοίγεις το στόμα σου,αν και εγώ δεν είμαι έτσι το σκέφτηκα και συμφωνώ απολύτως!Αυτά είχα να σας πω λοιπόν για να μην λέω και πράγματα που πιθανότατα δεν θα γίνουν θα σας πω ένα απλό αντίο για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου